MERHABA NİSAN

Mart ayı ne uzundu öyle, bitmedi gibi hissettim. Belki karmakarışık olan duygulardan kaynaklandı, ama günler haftalar gibi hissedildi. Siz de öyle hissettiniz mi?

Bazen bir iç sıkıntısı oturuyor mideme, sebebi evde kapalı kalmak değil. Evde sıkılmayan biriyim şükür, yapacak bir şey kesin bulurum. Ama ülkelerin sınırlarını kapatması, bizi kötü etkiledi. Şu an ne ben Kanada'ya gidebiliyorum, ne de Bora Türkiye'ye gelebiliyor ve bunun daha ne kadar süreceğini bilmiyoruz, sadece sağlıkla nefes alabildiğimiz için şükrediyoruz. Ama o sıkılıp kendini dışarı atan insanları gördükçe deliriyorum, onlar bu süreci uzattıkça biz daha uzun bir süre bu belirsiz süreci yaşıyor olacağız. Düşünsenize, bir insanın şuursuzca hareketleri diğer insanların nefes almasını, buluşmasını engelliyor. Bencilliği bırakıp, biraz düşünceli olmak gerek artık, ne dersiniz. 

Bir yandan da hayatı evlerden devam ettirmeye çalışıyoruz, konserlerimiz tabii ki iptal. Öğrencilerim ile derslerime online olarak devam ediyorum. İlginç bir deneyim, normal derslerden biraz daha zor oluyor. Malum çoğu program ve telefonlar insan sesine göre ayarlanmış, biz enstruman çalarak durumu biraz zorlaştırıyoruz, ama yapacak birşey yok, öğrencilerin motivasyonunu yüksek tutmak lazım.

Yüz güldüren şeyler de olmuyor değil. Adını Indigo koyduğum hırkam ile  Avustralya'lı Indie Road dergisine konuk oldum.

Müziğin uluslararası dili, bana birçok kapı açmıştı. Orkestralar sayesinde tanıdığım yabancı arkadaşlarım ile kültürlerini öğrendim, yeri geldi onlarla gezdim. Şimdi aynı imkanı bana örgü sağlıyor. Heyecan ile emek verdiğim örgüler ve fikirler, beni başka ülkelerde benim gibi heyecanlanan kişilerle buluşturuyor. Sanırım en büyük motivasyon kaynağım bu, kurduğum her yeni bağlantı beni daha da üretmeye teşvik ediyor.

Indie Road dergisi ile işbirliği sonucunda oluşan hırkanın da öyle bir hikayesi var. Avustalya'ya hiç gitmeme rağmen bir tasarım orada olabilmemi sağladı. Belki fikir sahibi olmak isteyenleriz olur diye, size bir fikrin nasıl doğduğunu ve hangi süreçlerden geçtiğini anlatmak istiyorum.

Indigo'nun ilham kaynağı, Japon kimonolardı. Oldum olası çok severim genelde kot kumaşından olan bu kimonoları. Derginin Nisan sayısının teması da "Denim(kot)"olunca hemen aklıma bu kimonolar düştü. Bir dosya hazırladım ve editöre yolladım.

Aslında işin en zahmetli kısmı o dosyayı hazırlamak, ilham aldığın şeyler, renkler, çizim, örnek parça derken günlerini alabiliyor bir fikri hikayeye dönüştürmek. Açıkçası benim en sevdiğim kısmı bu. Minik parçaların birleşince nasıl bir bütün oluşturduğuna şahit oluyorum.

İşte bir fikrin hikayesi tamamen o dosyayı hazılarken oluşuyor. İçeriğe göre hareket etmek şart, örneğin kot ana teması olan bir dergiye sunulabilecek en uygun renk mavi tonlarıdır. Mavi benim çok kullandığım bir renk değil. O yüzden en sevdiğim renk uyumlarından biri olan turuncu ve kırmızı birlikteliğini kendimden bir parça olarak kullanmak istedim. Bu sayede, kol ve yaka detayını biraz hareketlendirmiş oldum.

Tüm bu fikirler bir dosya olarak editöre sunuluyor, fikri kabul edip, sözleşmeler imzalandıktan sonra, sıra işin malzeme kısmında. Tasarımın hangi mevsimde kullanılacağına dikkat ederek içerik seçip, markaya karar veriliyor. Yünler için genelde dergiler yardımcı oluyor ya da yün şirketleri sponsor oluyorlar... Bu çok kıymetli bir şey. Tasarım yapıyorsun ve sonuna kadar destek görüyorsun.

İndigo için 2000 metreye yakın Paintbox Cotton Dk kullandım. Pamuk içerikli, orta kalınlıkta bir yün, tek tek iplerine ayrılmıyor. Çok yumuşak bir ip değil, zaten istediğim şekli alabilmesi için kot gibi sert bir dokuya ihtiyacım vardı. İstediğimi elde ettiğimi belirtmek isterim.

Tüm bu yazışmalardan sonra, ipler elime ulaşana kadar rahatım. Ne zaman ipler geliyor, işte o zaman heyecan başlıyor. Neden mi? Çünkü tasarımı yetiştirmem gereken bir tarih var. Bu tarih, öyle rahat rahat örebileceğin bir tarih olmuyor. İki yada üç haftada teslim etmek gerekebiliyor. Dergilerde sistem şöyle ilerliyor, örneğin Nisan sayısı için tasarımı, fotoğrafları ve tarifi Ocak ayının ilk haftasına kadar hazır etmek gerek. Şunu da unutmamak gerek, tasarımı ilk defa gerçek bir şeye dönüştürmek için sayılara ihtiyaç var, bu sayıları bulmak için ise zamana ihtiyaç var. Çünkü bol bol söküp, tekrar örüyorsunuz. Ama bir kere o sayıyı bulduktan sonra, aç bir film, izlerken ör.

Indigo da yolculuk tasarımlarımdan biri oldu, İzmir-Ankara yolcuğu sırasında örmeye başladığım hırka Ankara-İstanbul yolculuğunda tarifi yazılarak tamamlandı. Nisan ayında ise sizlerle buluştu.

Örgü örmek benim için hobinin dışına çıktı, hissediyorum. Müzik gibi kendimi ifade etmemin başka bir yolu sanki. Belli tarihlere bağlı kalmak beni çoğu zaman sıkıştırsa da, bu heyecandan zevk alıyorum. Çünkü aylar sonra tüm o yorgunluk çok güzel sonuçlanıyor.

Ben keyifle ördüm, umarım siz de keyifle okumuşsunuzdur.

Dergiye ulaşmak isteyen olursa link burada.

En yakın zamanda görüşmek üzere, sağlıklı günler dilerim!