GÜZEL BİR GÜN / ONE FINE DAY

Öyle güzeldi ki bugün,  durmak bilmeden kumaştan, yünden, aklımıza gelen fikirlerden konuşup, şahane atölyeleri gezip bol bol fotoğraf çektiğimiz bir gündü Derya ile.. Ankara'nın bilmediğim ve bir o kadar da görüp sevdiğim yerleri ile tanıştım. İzmir 'de Kemeraltı'nı, İstanbul'da az çok Kapalıçarşı'yı bilirim ama bunca zamandır Ankara bu yüzünü bana göstermemiş. Belki de hiç tanıdığım ya da geçmiş bağım olmadığındandır.. Ama geç olsun güç olmasın dedim ve çok tatlı kumaşçılar tanıdım.


Kumaşlara dokunmaya, özelliklerini öğrenmeye, dokularını hafızamda tutmaya bayılıyorum. Daha çok öğrenmek için herşeyi sormak istiyorum. Şansımıza da bizimle sohbet etmeyi seven esnaflarla karşılaştık.

İlk girdiğimiz 3 kişinin zar zor sığdığı ama tepeleme kumaşla dolu dükkanının içinde gözüm hemen bir kumaşa takıldı, ilk vuruşta aşk gibi.. Metresi biraz pahalıydı, almadım ama aklımda.. Görmek ve dokunmak isteyince esnaf abimiz hemen iki ipucu kelime söyledi; " İkat ve Rıfat Özbek "

Eğer beni çekiyorsa vardır bir sebebi diyerek, eve gelir gelmez hemen araştırdım.

Rıfat Özbek koleksiyonundan

"İKAT, bir boyama tekniğinden türeyen motiflere verilen ad. Dokumadan önce su geçirmeyen ve neme karşı gelebilen bir maddeyle hazırlanan çözgünün belirli aralıklarla sıkıca kapatılmasıyla uygulanan bir boyama tekniği. Bu teknik en sık Arjantin, Ekvator, Bolivya ve Türkiye'de
kullanılıyor. "

Peki Rıfat Özbek kimmiş ? 80 ve 90'larda dünya modasında Oz büyücüsü olarak bilinen,  Prenses Diana'dan Cher'e, Madonna'dan Janet Jackson'a kadar birçok ünlüyü giydirmiş ünlü bir modacımız. Rıfat Özbek açtığı Yastık markası ile de İkat'ın ününe ün katmış.

Pilavoğlu Han'da gezinirken atölyelere içimiz giderek bakakaldık, ne de güzel yerlerdi üretmek için..

Gezdiğimiz ikinci kumaşçıda da pazen diye bildiğimiz kumaşın geçmişini öğrendik.. Azra Akın'ın dünya güzeli olduğu yarışmada Cemil İpekçi'nin tasarladığı elbisenin kumaşının pazen olduğunu bilmezdim mesela.. Ve o kumaşın üzerindeki desenin adı da Horoz kuyruğuymuş.

Aslında biz halk dilinde o tarz kumaşların hepsine pazen diyormuşuz ama Divitin ve Pazen olmak üzere iki çeşidi varmış. Aradaki fark ise pazen daha seyrek dokunmuşken, divitin daha sık dokunmuş tok bir kumaşmış.

Bundan çok değil bir yıl önce yurtdışında ne kadar güzel kumaşlar var bizde yok diye hayıflanırdım.
Şimdi el tezgahında dokunmuş işlemelik kumaşları, ipekleri, çeşitli geleneksel kumaşları tanıdıkça onlara dokunduğumda aldığım hissi başka hiç birşey vermiyor.. Ev gibi.. Belki de gidecek olmamın yarattığı hisle bizim olanı da yanımda götürmek istiyorum. En azından elimden geldiğince gittiğim yerde yaptıklarımda bizim ülkemizden parçalar olsun istiyorum.

Derdim, bizim olanı yaşatabilmek, sahip çıkmak, daha fazla öğrenmek...

Oradan kanaviçeler, yastıklar el yapımı yorganlarla dolu başka bir yere geçtik. Fikirler edindik, ilham aldık, güzel kanaviçeler bulduk.

Sayısız kanaviçe parçalarla dolu başka bir dükkanda bu kadar el işini nasıl bulduklarını, köylerde kadınların yeni bir nevresim ya da battaniye karşılığında el emeklerini değiş - tokuş yaptıklarını öğrendik. Onlar modern ürüne ne kadar meraklıysa Derya ve ben de tam tersine el emeğine, geçmişten gelene meraklıyız.

El emeğinin en güzeli; israf ederek değil, elinde olanı değerlendirerek ortaya çıkarılandır dedik ve bir sürü fotoğrafla bu günü hafızalarımıza kaydettik.. 
Yine ilham dolu bir görüşmeden sonra bakalım ortaya neler çıkacak..
Güneşli ve üretimi bol günler...