BİR YAZAR - AYFER TUNÇ

Kelimelerin tek başına ne anlama geldiklerini bilirsin ama o şekilde yan yana getirip de böyle cümleler kurmak aklına gelmez, aklına gelip yazan da sihirbazdır bana göre.. Kelime sihirbazı, hikaye anlatıcısı Ayfer Tunç.

Bir röportajında şöyle der ; '' İyi bir öykü garantidir. İyi öykü kumaşı gösterir, bir çeşit numune gibi.''

İyi hikaye anlatıcılarının ruhumu beslemesini seviyorum. Yıllar önce Yusuf Atılgan Aylak Adamı okuduğumda hissettiğim bir duygu vardı, nasıl desem hani bir koku vardır yıllar sonra o koku burnunuza gelir de bir anda o güne dönersiniz, işte benim için Suzan Defter o anı hatırlatan kokuyuydu. Kitaplara aç olduğum zamanlardı, bir çırpıda okuduğum Aylak Adam damarıma takılmış ruhumu besleyen bir serum gibi gelmişti.
Belki bu iki yazarın birbiri ile uzaktan yakından alakası yok, kitaplardan biri roman diğeri öykü. Neden bilmem hatırlattı işte.

Ah diyorum kendime, ne kadar da geç keşfetmişim ben bu canım yazarı. Güzel edebiyata ne çok susamışım, soluksuz, kana kana içiyorum şimdi kitaplarını, bir yandan da üzülüyorum heyecandan çok mu hızlı okuyorum diye... İlk susuzluğumu attım, tadını çıkarmalıyım artık, çikolatayı ağzında tutarsın da tatlı tatlı erir ya damağında, işte öyle okuyorum şimdi..
Öykülerinden başladım, romanları ile ilerlemek var hayalimde. Suzan Defter, Saklı ilk okuduklarım. Şimdi elimde, her gittiğim yere çantamda taşıdığım Taş-Kağıt-Makas var.

Bazı kitaplar vardır, öyle güzel yazılmıştır ki nasıl bir yer olduğunu hayalinde hemen  canlandırıverirsin.  Bana göre bu öykülerde bir fark vardı, karakterleri somut bir görüntüye çevirmedim, istemedim de, yer hiç önemli değildi, duygular o kadar gerçekti ki her öykünün kahramanı bendim sanki. Cümleler benim vücudumda can bulabilirdi...

Peki kısaca ne anlatır bu kitap; Suzan Defter, Taş-Kağıt-Makas kitabında yer alan bir öykü aslında ama özgürlüğünü elde etmiş ve ayrı olarak basılmış. İki farklı defter okuyoruz, aynı günü anlatan bir kadın ve bir erkek ve bir de kitabın gizli öznesi Suzan...

Kitapta altı çizilen her cümle mahremidir insanın ama birkaç cümleyi paylaşmak isterim yine de..

Suzan Defter'den;

''Ayrılmak bir solucanın ikiye bölünmesi gibidir, her iki parça ayrı ayrı yaşamaya devam eder, bir zamanlar tek parça değilmiş gibi, tanımaz birbirini parçalar. ''

''Büyük ağabeyim yanılıyor, deli değilim, bilerek içe döndüm, eve, ev rahimdir. ''

''Mutsuzluğumuzun önemli bir nedeni şu floresan lambalar, dedi, beyaz ışık yasaklansa milletçe depresyonu yeneceğiz. ''

"Bir kadının gittiği, evden belli olur. Kadın giderken düzeni götürür bir kere. Yaşayan ev sarsılır. EV dediğiniz şey küçük büyük elementlerden oluşur. Kadın olan evde, erkeğin anlayamayacağı bir denge vardır elementler arasında. Erkek her birine vakıf olduğunu düşünse bile, onların nasıl uyumla işlediğini bilemez. Kadın gidince evin dokusu bozulur, susuz kalmış çiçeğe benzer, solar. Küçük şeylerin izi silinir. Eşyanın dili tutulur, ev sağırlaşır. "

"O akşam ben çok kırıldım Cihan.Ayağım aşkın eşiğinde kaldı."

Saklı yazarın ilk kitabı, bu kitap ile yazar 1989 Yunus Nadi öykü birincilik ödülünü almıştır.

Daha ilk satırları ile etkileyen öykü şöyle başlar;

"Ah süslü yenge ah!... Zembili göçmenin ikinci karısı... Bir fesleğen gibi arsız, hor görülen, fesleğen gibi ezilmedikçe kokusunu salmayan, onsuz olunmayan."

"Onlar iki saksı çiçektiler. Doğdukları pencerenin önünden alınmış, kırgın, yabancı."

Bu da buraya not olsun bu ay Ayfer Tunç'u tanıdığım ay...