YÜRÜME

 

"Yolun yönünü,

yolun belirlediği biçimde yürüyen kişi, 

kendi yerine ulaşamaz hiçbirzaman:

Önemli olan, yolu yürürken, 

kendi belirlediği yönde yürümesidir

- ki kişi kendi yöneldiği yere varabilsin...

Yolu ancak kendi yönünde yürüyebilen kişidir, 

kendi yöneldiği yere ulaşabilen." *

Ve başka bir satırda şöyle bahseder Oruç Aruoba;

"Yolda yürüyenin yüzü,

yönüne çevrilidir

- yöneldiği yer,

yüzünden okunur."**

Yaşamın canlı enerjisine doğru giden, dört mevsimi yaşayan, güneşi daim olan bir yön. 

Huzuru; ferah ve aydınlık. 

Yıldız tozu gibi saçılan düş kırıntıları ile kaplı toprağı, emek ve hayal gücü ile açılan bir yol.

Dün rüyamda gördüm de, ağaçlar kökleriyle toprağa duygularını aktarırlarmış. Kırılan dalları, kırıldığı yerden serpilsin diye onu anlayan toprak eksik besinini tamamlarmış ağacın. 

Böyle bilimsel bir gerçek yoktur elbette, 

Bu benim rüyam sonuçta,

fakat dedim ki "hayal kırıklığı"nı "düş kırıntısı" ile değiştirirsem,

kök toprağa anlatır, kırıntılar toprağı besler, 

ve beslenen toprak kökten kırık dala ulaşır...

günün ezgisi

* Oruç Aruoba - Yürüme sayfa 125

** Oruç Aruoba- Yürüme sayfa 130