Japon Latife

 

İlk açan çiçeği çabuk solmuştu Japon Latife'nin, biliyorum yol yorgunuydu ama yine de üzülmüştüm az yaşadı diye. Eve geldim bir de ne göreyim, benimki yeni bir çiçek açmış. Hem de bu sefer kırmızı değil, kremli, pembeli. 

"Doğanın ilaçları güçlü ve yalındır. Karpuzun yeşil kabuğu üzerindeki uğurböceği, kayan bir yıldız, hatta sokaktaki kırık bir cam parçasında yansıyan gökkuşağı, doğru ilaç olabilir..." 

Kahveye, çaya iştahım yok bu aralar, ama aynı kökte başka renklerde açıyor ya çiçekler, yeni çıkan yeşil yapraklar güneşte taptaze parlıyorlar ya, işte ben herkesten, her şeyden bağımsız umut doluyorum. Yoğun bulutlar güneşi kapatıp karartsa da ortalığı, biliyorum; ardından yağan yağmur sayesinde besleniyor bu toprak. Ne yapalım, bu bahar da çok yağmurlu geçiyor, yapacak bir şey yok... 

"Ruhun gereksinimleri nelerdir? Bunlar iki bölgede bulunur: Doğa ve yaratıcılık." Bu gereksinimler en yalın ilaçlardır, kırılan yerden yeniden serpilmek için. 

Az biraz yol yorgunuyum ama en yorgun halimle bile üretmek keyif verecek biliyorum. Görmek istediğim renkleri seçeyim, kendime yine meydan okuyayım. Ne de olsa ben hareket halinde şarj olan bir canlıyım. 

Renginiz bol olsun...

Sevgilerimle