NELER YAPIYORUM / HERE & NOW

Hafif baygın gözlerle belki koltuğun diğer tarafı daha serindir düşüncesi ile o koltuktan, bu koltuğa atıyoruz kendimizi.. Pek fayda ettiğini söyleyemem, tek beklediğim güneşin batması, o zaman biraz ferahlıyoruz ve normal yaşama geri dönebiliyoruz. Güneş battı batmasına da ona rağmen hala sıcak.



Bugün ünivesitenin mezuniyet töreni vardı, bir gelenek olarak bizim orkestra da çalıyor. Böyle bir dönemde neden tören yapıldığını sorgulasak da, orkestra olarak buluşmayı, çalmayı özlediğimiz gerçeğini kabul ettik, müzik yapmaktan keyif almaya bakıyoruz.

Bora ve kedoşun gelişi ile uzun zaman sonra çekirdek aile yaşamımıza geri döndük, kedoş da evini hatırladı. İlk günlerde sanırım trip yaptığı için çok miyavladı, şimdi sakinledi çok şükür, o da baygın bir şekilde evin bir köşesinde uyukluyor. 

Bu arada annemle pencerenin önüne diktiğimiz sardunyalar açtı, bol bol yaprak veriyorlar, naneler boya kaçtı, diplerinde bebek naneler verdi.

Hayat, akışında devam ederken ben neler yapmışım gözden geçireyim mi?

Seviyorum: Akşam güneş battıktan sonraki serinliği seviyorum, hatta dört gözle bekliyorum.

Yiyorum: Mevsim sebzesi, buzdolabının demirbaşları patlıcan-kabak-taze fasülye.

İçiyorum: Çok su içiyorum, çünkü çok sıcak. Araya şöyle en soğuğundan bir soda sıkıştırıyorum. Akşamları çay vazgeçilmezim.

Hissediyorum: Çok şükür iyiyim. Bugünlerde çok sıcak olduğu için yapmam gereken şeyleri biraz erteliyor gibi hissediyorum. Çünkü gün içinde pek kafamı toparlayamadım sıcaktan. Buldum buldum, kendimi bardakta unutulmuş buharlaşan su gibi hissediyorum. 

Yapıyorum: Yaz sıcağına inat örüyorum, çünkü yetiştirilecek çok iş var.
Yazılacak tarifler, örülecek işler var ama benim aklım aslında hiç acelesi olmayan şeylerde.

Örneğin kendime yazlık bir üst ördüm. Adı Limon, instagramda paylaşmıştım belki görenleriniz olmuştur. Çok sevdiğim bir bluzum var, onu dikiş patronu olarak kullanıp, referans alarak ördüm. Arttırmak, eksiltmek bazı yerlerde biraz karmaşık oldu ama duruşu çok hoşuma gitti. Onu biraz daha kolay bir hale getirip, farklı beden ölçülerini düşünüp profesyonel bir biçimde yazıya dökmek istiyorum ama hava çok sıcak, kafamı toplayamıyorum. İnşallah kış gelmeden bir gün yaparım:)

Giyebileceğim şeyleri örünce çok seviniyorum, o çok sevindiğim anda keşke daha fazla elim olsa, kendim için daha fazla şey örebilsem diyorum. Nerdeee, çünkü yavaş örgücüyüm, bazen düzgün olmadı diye kafama çok takıp, bütün emeğimi söküp tekrar başlıyorum ve bu beni daha da yavaşlatıyor. Enstrumanım ve örgü konusunda fazla detaycı ve mükemmeliyetçiyim galiba.
Annem ve babam olsa, galiba mı ? kesinlikle öylesin derdi sanırım. Çünkü bu sene hem fagot öğretmenliğime hem de örüp sökmelerime epey şahit oldular :))

Bir arkadaşıma sözüm vardı Düğme Bey örecektim, onu tamamladım. İlk fırsatta yola çıkacak bakalım. Oyuncak örmeyi özlemişim, onu farkettim.

Çok güzel rengarenk iplerim var, onlarla Tuva yayıncılık ve blog için bir proje hazırlayacağım.

2021 tasarımları için çalışıyorum, çalışmaya başlamadan önce bol bol iplik fotoğrafı çekiyorum.
Çile olarak satılan iplikleri çok seviyorum, çok fotojenik oluyorlar.

Bu ay Crochet Now dergisinde piknikçi kunduzum yayınlandı. Adı Justin Beaver, kod adı Justin the Picnic Beaver.

Düşünüyorum: Pandemiden dolayı bazen düşüncelerim olumsuz yöne kayabiliyor, engel olmaya çalışıyorum.

Bu hayatta bazı kurallar vardır, trafik kuralı ya da şu an uygulanan sosyal mesafe kuralı gibi. Basittirler ve bu kurallara uyulması hayatı kolaylaştırır.Nneden uyamıyoruz bunlara, neden bu kadar disiplinsiz ya da düşüncesiziz diye düşünüyorum. Markette biri sebze seçerken sabırla bekliyorum, sıra bana geliyor, almak için sebzeye uzanıyorum, pat burnumun dibine kadar girmiş biri beliriyor yanımda.  İşte tam o an NEDEN? diye haykırasım geliyor. Basiretim bağlanıyor, hiç bir şey demeden o sebzenin başından ayrılıyorum, o alsın da ben sonra alırım diye o an sıramı veriyorum. Neden hep ben vermek zorunda kalıyorum, neden o an sıranın bende olduğunu göremeyecek kadar bencil olunuyor  diye düşünüyorum. Düşündükçe olay daha da negatifleşiyor ve bir çay koyup pozitif şeyler düşünmeye çalışıyorum....

Hayal ediyorum: En son hayalim şöyleydi; eğer bir gün müstakil bir evimiz olursa en güzel ışık alan duvarını renkli boyayacağım ki güzel fotoğraflar çekebileyim :)

Dinliyorum: Monsieur Perine - Cou Cou

Okuyorum: Elif Şafak - On Dakika Otuz Sekiz Saniye'ye başladım.

İzliyorum: Dark 3. sezon izliyoruz. Kafam çorba oldu, bu sezon anlaması daha da zor olsun diye iyice kasmış senarist. Onun da karakterleri karıştırdığını düşünüyorum artık.

Sense8 izliyorum, güzel bir diziymiş. Fazla cesur sahneler var, belki sevmeyenleriniz olabilir, o yüzden kesin izleyin diyemem. Beğenilir, beğenilmez pek bilemiyorum. Ama ben konuyu sevdim, son iki bölümüm kaldı.

Evde ses olsun diye Ayhan Sicimoğlu Renkler programını açıyoruz bazen. Çok tatlı program sunuyor, onun deyimiyle "hastasıyım efendim" :)

Öyle işte, günler akıp gidiyor. Dilerim Temmuz güzel bir ay olur hepimiz için, kavurmasın yeter.
Siz neler yapıyorsunuz? Sıcak mı orası, insanlar maske takıyor mu oralarda ?

Sağlıkla ve sevgiyle kalın.