"ÜRETEN KADINLAR" - ROZA DESIGN

Kanaviçe ile ilişkimiz çok uzun yıllar önce annemle İzmir Kemeraltı'nda bir hobi mağazasından aldığımız siyah etamin ve dmc ipliklerle başladı. O gün bugündür, bende yeri kıymetlidir.
İşleyen kişiye, işlenen hayat bulan kumaşa hayranlığım büyüktür.
Hele ki o etmanindeki kareler küçüldükçe işlemenin ne denli zor olduğunu tahmin edemezsiniz. Kanaviçe benim gözümde, çarpı şeklinden ortaya çıkan bir sanat eseri.

Bu ay konuğum Roza Design adı altında sergilenen kıymetli işlemelerin tatlı sahibesi sevgili Hülya. Gelin bugün onu tanıyalım, kanaviçe hayatına nasıl girmiş öğrenelim.
Hazır yarın 1 Mayıs, üreten kadınlar ile bunu kutlayalım. 

SARI RENGİME KAVUŞTUM / HOBIUM YARNS

İşte benim vazgeçilmez renklerim. Her ne yapıyorsam kesin süslemelerde La Mia Cottony'nin bu 3 rengine elim gidiyor, dokusunu ve renklerini öyle seviyorum ki, tarifi yok.  Yün stoğu yapan insanlardan değilim açıkçası, ihtiyacım kadar alıyorum her zaman. Buraya gelmeden önce bu kadar örmem gerektiğini hesaba katmamıştım. Üstüne Kanada'daki yün fiyatlarını gördükten sonra, keşke valizin tamamını bu 3 renk ile doldursaydım dedim. 

NELER YAPIYORUM / HERE & NOW

Son yazıdan bu yana arayı baya açmışım. Oysa benim bu ay daha çok yazı ekleme hayallerim vardı.
Zaman hızla geçiyor, 4 mayıstaki fuara sayılı günler kaldı, o yüzden yoğun bir şekilde üretmeye çalışıyorum.

Bir de üstüne Haziran ve Temmuz ayı içinde düzenlenecek sanat marketi ( Art Market )  için de davet aldım. Sanırım kendimden bir tane daha kopyalamam gerekecek. Ama olsun çalışmak güzel, bir amaç için olunca daha da keyif veriyor çok şükür.

Bugün hava şahaneydi. 20 dereceleri gördük bir anda. Güneş desen tam tepede, yerlerde sarı sarı papatyalar. Ah ne mutlu bana. Korkutucu değil ama uzun bir kıştı açıkçası. Ama bak bu da geçti. Yakındır yemyeşil olacak buralar, o zaman tadından yenmez yürüyüşlerin.

Ördüm, diktim, işledim. O gün canım ne istiyorsa onu yaptım. Ama bir şeyi farkettim. Ne yaparsam yapayım elim hep belli renklere gitti, kendi gökkuşağımın renklerini kendim düzenledim.

El işinin bana tanıdığı özgürlüğü seviyorum, hani çocuklar dağları pembe boyamak ister de boyar ya ben de o misal broş kuşlarımı istediğim renkte işliyorum.

Hazır mısınız? bol renk içeren bir neler yapıyorum yazısı geliyor..

TATLI YİYELİM TATLI KONUŞALIM

Ağızda dağıldığında anında çocukluğa uçuran bir lezzet muhallebi. En azından benim için öyle. O çocukluğa götüren lezzeti biraz değiştirdim, pirinç ununun yoğun tadını nişasta ile değiştirdim. Böylece dondurma lezzetinde hafif, ama tabii ki şekerli bir tarif oldu. 

Şekeri tercih etmeyenleriniz vardır, ama arada canımız çekiyor ne yapalım, yapıyoruz biz de.. 

Türkiye'de herşey kolaydı tabii, bu akşam çayın yanına tatlı olsun dediğimizde ya Bolulu Hasan Usta sütlacı ya da Şok'un fırın sütlacını alabiliyorduk en kolayından. Sıralamam şöyle, 1 numara annemin sütlacı, 2 numara Bolulu Hasan Usta fırın sütlaç, 3 numara Şokta satılan fırın sütlaç. 

Burada iş başa düştü tabii, sütlü tatlı nedir bilmiyorlar, bu lezzete yakın bulabileceğiniz tek tatlı ise meyveli yoğurt :)  

Ama artık sütlaç ve muhallebi yapabileceğim malzemem var çok şükür. 

Hemen sizinle de paylaşayım tarifi, ben sevdim belki siz de seversiniz :) 

HOŞ GELDİN NİSAN, SOFİCİM VE BİR DUYURU

Şu gördüğününüz renkli şeyi bitirmiş olmanın verdiği mutluluk ve rahatlama duygusu ile yazımı hazırlayabilirim. Aslında daha önce biterdi , araya başka şeyler serpiştirince Soficik biraz kenarda kaldı, ama dün akşam son bir gazla kalan 6 sıramı da yaptım ve 4. kısımı tamamladım. Tam bir yastık kılıfı boyutu kadar oldu, benim de istediğim tam da buydu. Zira bu Sofi macerası sonsuza kadar gider, bende de o kadar yün yok zaten. 

Son sıraya ek, eğer istersen yap diye patlangaç çiçek de koymuş tasarımcı, e hadi çiçeği eksik olmasın madem dedim, krem rengi de çiçek kondurdum.. Şahtı şahbaz oldu anlayacağınız.