NELER YAPIYORUM / HERE & NOW

Neler mi yapıyorum ?
Fagot, ders, prova-konser, turne, ev işi, yemek, motif ör derken şu sıra koşuşturuyorum gibi hissediyorum. Oturduğum anlarda da bir kafamı toplayıp birşeyler tamamlayamıyorum ya da yeni bir işe başlayamıyorum. Sadece motifler var ama motiflerde de kolayına kaçıyorum biraz. En kısa sürede en kolay motifi bulmaya çalışıyorum.
Notlar alıyorum bol bol, örülecek ve işlenecekler listesi aldı başını gidiyor mesela.
Ama olsun yavaş yavaş, acelemiz yok.

Geçen hafta İstanbul'daki konser sonrası bir İzmir kaçamağı yaptık, yollardaydım ama mutlu etti. Hele İzmir'deki gün bahar değil yaz gibiydi. Kısa kollulara geçtik hemen. Rengini sevdiğim İzmir'im, fotoğraflar hep mi mutlu çıkar.

İlk defa fotoğraf makinesi ile video çektik dışarda, eğlendik çimlerde yayıldık, mideye de vardı :)

Buyrun bu ayki listem şöyle;


Seviyorum / Loving : Sevdiklerimle geçirdiğim bir günün yarattığı beş günlük hissi seviyorum. Hafif hafif Kot-t-shirt giymeyi sevdiğimi hatırladım geçen gün, artık yaz gelebilir, özledim.

Yiyorum / Eating : Yemesem iyiydi de dünyayı yedim şu sıra. Konser öncesi İstanbul'da  abimle buluştuk, çok güzel bir yere götürdü beni. Karaköy'de, balıkçı ama kuytu bir yerde deniz kenarı, leziz mezeleri vardı. Hele o karidesi yok mu ? Bayılıyorum böyle lezzetlere, bir takım deniz böcekleri :)

İçiyorum / Drinking : İçtiğim özel bir içecek yok şu sıralar.

Hissediyorum / Feeling : Bilmem neden heyecanlı hissediyorum, her bahar benim de içimde tomurcuklar patlıyor sanırım. Sürekli açık havada olmak istiyorum.

Yapıyorum / Making : Geldik mi benim kısıma ama bu sefer çok iş çıkartamadım. Evet yollarda koca bir yün torbası ile gezdiğim doğru hatta bir torba dolusu elyaf ile birlikte ama motiflerden başka pek de bir iş çıkmadı.
Elimde yeni işler bitmemesine rağmen fotoğraf çektim. Yaşadığım yerde çok fazla ağaç var, geçen gün budama yaptılar. Bana gün doğdu, bir sürü çalı çırpı topladım. Ama bir tane kütük vardı ki sormayın, arabanın arkasına mı atsam dedim baktım çok ağır, sürükleye sürükleye diğer ağaçların arasına sakladım. Bakalım inşallah farkedip onu da toplamazlar. Rengi çok güzel çoook. Birazdan gidip bakacağım yerinde mi diye.

53 tane motifim oldu elimde, toplu fotoğraf aldım. Bu yazıya yakışır dedim.

Benim ezgissimo kızları varya onlardan yeni bir tane bitirdim. Didem ablama sözüm vardı, o kitap ayracı olarak kullanacak. Adını SAKURA koydum. Kiraz çiçeği demek. Kiraz çiçekleri güzeldir, Dilhanımla da unutmadığım bir anım vardır Berlin'de.

Madem çok fazla bir şey yapamadım. Bu yazıda size ezgissimo kızları yani benim minik japon kızlarımın ve ilk göz ağrım Mayu'nun nasıl ortaya çıktığının hikayesini anlatayım.

Fotoğraftaki sarı renkli olan broşun adı Mayu, ilk broş denemem, neredeyse her gün takıyorum. Bebekleri çok seviyorum ama Japon bebeklerini ayrı seviyorum. Kaç yıl oldu bilmem, buraya geleli zaten 5 yılı geçti, daha da öncesinde Dilhan ve ben Berlin'de birlikte kalıyoruz. Dilhan'ın viyola hocası Japon, bir de kızları var adı Mayu. Zorda kaldıkları zaman Dilhan'a emanet ediyorlar Mayu'yu. İlk çocuk bakma deneyimi, hoş ben bakmıyorum, benimle oynamayı tercih ediyordu çılgın. Uykusu gelince ya da yemek yiyecekse de Dilhan'a gidiyordu ..
Çok vakit geçirdik birlikte, Berlin'de az gezmedik yanımızda Japon bebekle. Hiç unutamadığım anlardan biri de zara'da altında pantolonu olmadan paytak paytak koşturması. Bizimki altına kaçırmıştı galiba biz de altına giyecek birşey arıyoruz o da oyun yapıyor. Güzel günlerdi, hatta bu süre içinde erkek kardeşi bile oldu onun da adı Taro. Ama onunla çok vakit geçiremedim, Türkiye'ye dönmüştüm. Şimdi kocaman olmuş Mayu, öyle söylüyor Dilhan.

Sonra bir gün kanaviçe örneklerini gezerken bu kızların çizimi ile karşılaştım. Aradığımı buldum dedim ve ilk broş denememi yaptım. Dilhan ile isim konusunda hem fikirdik adı MAYU olmalıydı.. Öyle işte, yavaş yavaş diğer broşlar geldi.. Ayrı seviyorum ezgissimo kızlarını.

Fotoğraftaki minik kız Mayu.

Hayalini kuruyorum / Dreaming : Mayısta üniversitesinin düzenlediği Mayfest'te küçük bir masa hazırlamanın hayalini kuruyorum. Kermes gibi, bakalım inşallah olur ama çok çalışmam lazım çooook.

Sevgili Zeynep bir fikir attı bana, dün akşam evirdim çevirdim kafamda kendime göre uyarladım. Duyuracağım yakında, onun hayalini kuruyorum şimdilerde.

3 ay sonra bir yolculuğum olacak inşallah, onun hayalleri var hep kafamda.

Bir de yeni bir yazı dizisi geldi aklıma onun hayalini kuruyorum. Çok yakında :)

Okuyorum : Kitabım bitti, yeni bir kitaba başlayamadım henüz. Bakalım düşünme aşamasındayım.

Dinliyorum : Dinlerken mest oluyorum, döndür döndür dinliyoruz şu sıralar..

Karsu - Bırak Beni Böyle 


İzliyorum : Elimizdeki yabancı diziler tükendi. Birşeyler bulmam lazım. Gülmeyin ama Gülizar'ı izliyorum şu sıralar. O da cumartesi günleri tam konser günü :) Ama mesela bu hafta konser bu akşam, yani yarın izleyebilirim. Ama bir söylenti var belki bitecekmiş. Üzüldüm, tamam aşırı kaliteli olmayabilir ama Ebru Cündübeyoğlu ve Farah Zeynep Abdullah ikilisine bayılıyorum. Çağan Irmak da İzmir'li hem de Seferihisarlı, babam diyor ki dedelerimiz arkadaşmış. Ondan severim Çağan Irmak'ı, hep bir İzmir havası, İzmir renkleri :)

Birşeyler yapamadım dedim, ama farkettim ki sonu gelmek bilmeyen bir yazı olmuş.. Eğer buraya kadar okuduysanız ne mutlu bana.

Kimler kimler yazıyor bu yazıyı bakmak isterseniz de Say Little Hen Here&Now yazısına bir bakın derim :)

Bu arada ilk fotoğraftaki biblo kız benim kalemtraşımdı. İzmir'den getirdim anısı büyük.

En sondaki video siz sevgili okuyucularım için, çılgın video denemeleri yaparken size de İzmir'den selam göndermek istedim.

Geçen gün dedim, hayaller İzmir, gerçekler Ankara.
Haydi kalın sağlıcakla...