NELER YAPIYORUM / HERE & NOW

Kasım rüzgar gibi geçti, 4 konser, 4 tasarım başvurusu ve yeni yıl marketinden sonra hala yaşıyorum, çok şükür. Bitti sanmayın son market 7 aralıkta, sonra mola vereceğim, kendime söz :) Yoruldum ama güzel insanlarla karşılaştım, tüm yorgunluklar geçti gitti.

Bu arada bir de kutuplardan gelen bir soğuk hava dalgası ile boğuştuk ki sormayın. Ne güzelsin sonbahar derken bir anda -15 lerle birlikte kar geldi. Yaklaşık on gün sürdü ve şimdi mevsim normallerine geldik yani sıfır derece :)

Zaman su gibi aktı geçti ve Kanada'da şimdilik bana ayrılan sürenin sonuna gelmekteyim. Son bir ay ve Türkiye'ye dönüş vakti benim için. Bir yanım burada kalacak, çünkü Bora daha burada ama benim ücretsiz iznim bitiyor ve ailemi çok özledim. Sevinç ve hüzün ikisi bir arada, geri sayım başladı sayılır. Bakalım sonrasında ne olacak, hakkımızda herşeyin hayırlısı... 

Bu süre içinde blogu çok ihmal ettim. Yazıları kafamda yazıyorum, sonra aklıma gelen cümleleri unutuyorum. Not alsana Ezgi diye düşünürken, dur şu ayıcığı örmeyi bitireyim yazarım diyorum sonra araya başka bir iş giriyor ve böylece günler geçip gidiyor. Olsun sağlıklı olalım da çalışırız bol bol. 

Bu ay listemde neler varmış bakalım;

Seviyorum: Vakit buldukça pinterestte gezinmeyi çok seviyorum.  Özellikle de çocuk kitapları illüstrasyonlarını incelemeyi çok seviyorum. Keşke çizim yeteneğim olsaydı diyorum her seferinde. Baksanıza şunların şirinliğine.

Yiyorum: Brüksel lahanası, onunla aramız hiç iyi olmamıştı, ta ki ortadan ikiye bölüp, biraz zeytinyağı, tuz ve karabiber ile harmanlayıp fırında pişirene kadar. Bayıldım bayıldım.. 

İçiyorum: Bol su, sabahları kahve, akşamları çay ve gün içinde taze zencefil çayı.

Hissediyorum: Az önce bahsetmiştim ya, Türkiye'ye gideceğim için çok mutluyum. Ama Bora burada kaldığı için de üzgünüm. O yüzden karmaşık hissediyorum. 

Yapıyorum: Fagot ve örgü aynı yoğunluktaydı bu ay. O yüzden kendimi iki işte çalışıyor gibi hissettim. Keyif alarak yapınca insan çok yorulmuyor da örülecek şeyleri belli bir tarihe yetiştirmek biraz telaşlandırıyor. 

24 Kasım'da hayatımda ilk defa yeni yıl marketine katıldım. En son katıldığım marketlerden birinde  ördüğüm oyuncakları beğenen birisi, başka bir şehirde düzenledikleri yeni yıl marketine davet etti. Davet edilince neden olmasın dedim. Çünkü yılın en keyifli zamanı! Tek sıkıntı bütün gün dışardaydık ve hava biraz soğuktu. Ama çok keyifliydi, yine kendimi film setinde hissettiğim günlerden biriydi. 

Yeni yıla özel bir sürü yılbaşı ağacı süsü ördüm. Penguenler, ayılar, dinazorlar, tilkiler, tavşanlar, canavarlar aklınıza ne gelirse... Çok sevildiler çok şükür. Her market için farklı şeyler örüyorum ya da aynı şekilde yapacaksam kesin farklı bir karakteri oluyor. Bunun ilk sebebi aynı şeyi örmekten sıkılıyorum. İkinci sebebi ise; her çocuğun oyuncağı ona özel olmalı diye düşünüyorum. Bu da beni daha çok heyecanlandırıyor. 

Düşünüyorum: İnstagramdan biraz sıkıldığımı düşünüyorum, insanlar birbirinin gözüne sokarcasına bir şeyler paylaşıyor gibiler. Günde maksimum 30 dakika falan uğrardım, şimdi 5-10 dakikaya düştü.
İçimden fotoğraf koymak istersem koyuyorum, o kadar.. 

Hayal ediyorum: Bizimkilere kavuşacağımı, sonra ilk fırsatta Şirin'i görmeye gideceğimi hayal ediyorum ve beyaz peyniri hayal ediyorum. Düşününce bile ağzım sulanıyor :) Bunlar inşallah yakın zamanda gerçekleşecek  hayaller de, aslında iki hayalim daha var. Biri tap dance öğrenmek, diğeri de çorap örmeyi öğrenmek. Umut ediyorum ikisine de bir gün başlayabilirim.

Şu videoyu neredeyse her gün izliyorum. Ve her izlediğimde daha da çok tap dance öğrenmek istiyorum...

Dinliyorum: Postmodern Jukebox dinliyorum. 

Bu şarkıyı da çok ama çok seviyorum You've got a friend me 

İzliyorum: Oyuncakları örerken hiç boş kalmadım, hep güzel diziler, filmler izledim. Hepsini yazmak çok zamanımı alır, o yüzden en çok beğendiklerimi yazayım bu seferlik. 

Netflix yapımı, gerçek bir olayı anlatan When They See Us içlerinde beni en çok etkileyen mini dizi oldu. İçim çıktı ağlaya ağlaya, evet çok sarsıcı ama herkesin bu hikayeyi bilmesi gerekiyor. 

Bir Star Wars hayranı olarak şu sıra her hafta dört gözle The Mandalorian dizisini bekliyorum. Bebek Yoda'ya vuruldum.

Ve bir de His Dark Materials dizisinin ilk bölümünü izledik, sanırım devam edeceğiz. Fantastik hikayeleri seviyorum. Hayal gücümü renklendiriyor.

Dün akşam da yine Netflix'te Klaus adlı animasyonu izledim. Çok sevdim, çok. Sanırım yaşım kaç olursa olsun animasyon izlemekten bıkmayacağım. Filmi kesinlikle tavsiye ediyorum.

Okuyorum: Çok üzülerek söylüyorum ki sadece uyumadan önce okuyabiliyorum. Olsun buna da şükür. Binbir gece masallarını okuyorum yavaş yavaş.

Sayfalarına dokunarak kitap okumayı özledim. Buraya gelirken yanımda getirebildiklerim çoktan okundu, bitti. O yüzden telefondan kitap okuyorum. Okumak istediklerimin listesini yaptım bile.

Siz neler yapıyorsunuz ? Umarım her şey yolundadır.
Bir sonraki yazıya kadar sevgiyle kalın.