MUTLU SON 200 DAYS OF GRANNY SQUARE / HAPPY END

Bir yıl önce tam da bugün bir fotoğraf koydum, yazıyı hazırladım ve meydan okumayı başlattım. Bak tam 1 yıl sonra nur topu gibi rengarenk, 200 günümün her bir anından parçalar taşıyan kocaman bir  battaniyem, yani battaniyemiz oldu.



Bana kalsa üzerine destan yazasım var ama abartmanın alemi yok. İlk battaniyem ya, ondan bütün bu heyecan. Yalnız sadece şunu söyleyebilirim. Artık sabır ne diye anlatmaya çalışırsam gözümün önünde elle dokunulur cevabı var.. Öyle ya da böyle zaman geçiyor,  bazı durumlara sabretmemiz gerekiyor. İşte tam da öyle bir anda motifler günümü renklendirdi, daha fazlası oldu benimle birlikte yapanlarla tanıştım bu vesile ile ne de güzel insanlar tanıdım, renklerini gördüm.. Herkesin battaniyesi kendini yansıttı, hepsi nadide benim gözümde. En güzeli de bu değil mi zaten...
Yarım bırakanlar varmış, bugün fotoğrafı instagramda paylaştıktan sonra bunu söyleyen çok oldu, belki biraz daha zamanı vardır o battaniyelerin. Eminim bir gün bitecekler..

Sonuç olarak bitti, bitti diyorum da en son yaptığım birleştirmeden kalan ipler temizlenecek. İşte ona sabredemiyorum. Onu yapıncaya kadar başka neler yaparım diyorum demesine de eli mahkum yapacağım saçaklı saçaklı pek bir dağınık duruyor..

Öyle işte, bir meydan okumayı derledik topladık kenara koyduk. Hoş oldu, hatırası oldu..

Güzel yorumlarınızla desteklediniz, birlikte yaptınız desteklediniz. Bir kez daha kanıtlandı ki güzellikler paylaştıkça daha da güzelleşti, renklendi..

Teşekkür ederim.
Gideyim de Aysel Gürel battaniyeme sarınayım..

Sevgiyle kalın.